"Mieć siedem lat" Alexander McCall Smith

tytuł oryginału: The Importance of Being Seven
tłumaczenie: Elżbieta McIver
seria/cykl wydawniczy: 44 Scotland Street tom 6
wydawnictwo: Muza
data wydania: 2013
data wydania oryginału: 2010
liczba stron: 296












Troszkę się przeraziłam buszując po Wikipedii, bo w polskiej po Mieć siedem lat nie ma kolejnej książki cyklu. Na szczęście w angielskiej wersji są jeszcze dwie i mam nadzieję, że powstaną kolejne. Bo nie tylko autor, jak sam pisze w przedmowie, zżył się z mieszkańcami 44 Scotland Street, ale także my, czytelnicy.

A co się dzieje na Scotland Street? Oj dużo, dużo się dzieje! Bertie i Stuart wreszcie przeciwstawiają się Irene. I to jak! Mały nadal jest w drużynie skautów, na dodatek obaj planują wycieczkę, która z pewnością nie spodoba się matce chłopca. Choć ten tom skupia się głównie na nich to reszta bohaterów nie odeszła w zapomnienie. Wprawdzie do Pat i Bruce'a jedynie zerkamy, ale za to często towarzyszymy Elspeth i Matthew, świeżo upieczonym małżonkom. A w ich życiu także dużo się dzieje. Ale nie będę psuć niespodzianki, przekonajcie się sami.

Odradzam czytania tej części tekstu jeśli ktoś ma tę książkę dopiero przed sobą.

Choć w związku Elspeth i Matthew jest jak dla mnie trochę za dużo słodyczy, to myślę, że autor przesadził, bo to także miało służyć do przedstawienia młodego małżeństwa w krzywym zwierciadle. Dużo słodyczy, ale mało zrozumienia i szczerej rozmowy, co niestety owocuje zmniejszoną przestrzenią osobistą. Czasem miałam wręcz wrażenie, że są nieco niedobrani. Chociaż ciekawa jestem jak się dalej potoczy życie Matthew po spotkaniu z Pat, nadaje to nieco pikanterii całej serii.

Natomiast Antonia, Domenica, Angus i oczywiście Cyril wybierają się na wakacje do Włoch. Każde z nich ma inne oczekiwania co do tego wyjazdu. Pan Smith mógłby pobawić się w miłosny trójkąt, niestety wypadki potoczyły się trochę inaczej. Chociaż na początku wyjazdu obie panie pokazują pazurki co wygląda całkiem zabawnie.

Koniec spoilerowania (:

Jakoś dopiero przy tym tomie zauważyłam, że toczone są ciekawe dyskusje. Podejmowane są takie tematy jak nadużywanie politycznej poprawności czy problem gejów w społeczeństwie. Są one ciekawie przedstawione, ścierają się tu sprzeczne opinie, poznajemy za i przeciw.
Interesujący jest także świat dzieci, kolegów Bertiego. W większości jest on zabawny, bo dzieci jeszcze nie mają pojęcia taktu i nie potrafią rozróżnić tego co można mówić od tego czego nie należy powtarzać. Jednak przez to co zabawne przebija szara rzeczywistość, jak w przypadku Hiawathy, którego mama czasem cały dzień leży w łóżku i pali "lecznicze" papierosy...

Trudno powiedzieć cokolwiek nowego o tej serii. Za każdym razem mi się podoba, ma swój specyficzny klimat. Poziom jest w sumie równy przy każdym kolejnym tomie (rzadko się to zdarza), dlatego zawsze jestem pewna, że będzie to przyjemna lektura i się nie zawiodę. Bardzo solidna seria.
Polecam! I niekoniecznie trzeba czytać od pierwszego tomu (patrz mój przykład, czytam od 4, do tej pory nie zaopatrzyłam się w 3 pierwsze, ale kiedyś to zmienię ;) )

ocena: 5/6

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Muza.

Cytaty:
Spojrzała w sufit, skąd padało ostre światło lampy. Dziecko też zobaczy podobną scenę, gdy się urodzi: ostre światło i obce twarze. I dziwne odgłosy zewnętrznego świata. Nic dziwnego, że niektórzy żałują swego przyjścia na ten padół; być może zapamiętali na zawsze te pierwsze nieprzyjemne chwile.