08 stycznia 2013

"Drugi przekręt Natalii" Olga Rudnicka

wydawnictwo: Prószyński i S-ka
data wydania: 10 styczeń 2013 (egzemplarz przedpremierowy)
liczba stron: 496
 opis: 
(opisu z okładki nie radzę czytać, za dużo zdradza z fabuły)












Nie przepadam za polskimi kryminałami, thrillerami, a już na pewno nie za takimi książkami, w których są pojedynki gangów. Ogólnie mało który polski pisarz potrafi zyskać moją sympatię. A Olga Rudnicka... cóż ta pani zjednała sobie moje serce, podstępem! Bo jak tu nie kochać Natalii? I to wszystkich pięciu! 
Kłamią jak najęte, kryminał zamienią w komedię, knują, spiskują, komplikują. I pakują się w kłopoty. Jak zwykle...

Natalie znamy z wydanej w 2011 roku książki Natalii 5 i tam też wpakowały się w niezłą kabałę. Nie będę wyjaśniać całej sytuacji, jeśli nawet ktoś nie czytał poprzedniej książki to może spokojnie przeczytać tę, bowiem wszystko jest ładnie wyjaśnione i przypomniane na początku. (jednak nie radzę- nie przeczytanie rozdziału o nocnych wędrówkach jest wielką stratą!)
Siostry Sucharskie znają Janusza Zawadę, dawnego wspólnika ich ojca, od zaledwie dwóch lat, jednak zdążyły się z nim zżyć i traktują go niemal jak członka rodziny. Kiedy dociera do nich informacja o jego śmierci szybko otrząsają się z szoku i próbując uporządkować sprawy związane z testamentem i pogrzebem... starają się także dowiedzieć kto go zabił. Jak to Natalie, muszą wziąć sprawy w swoje ręce, przecież nie pozostawią dochodzenia policjantom!
Tymczasem w domu Natalii pojawia się coraz więcej mężczyzn, a sprawy coraz bardziej się komplikują, na dodatek okazuje się, że nie znały Zawady tak dobrze jak im się wydawało...

Nie miałam pojęcia, że autorka pisze kolejną część, wprawdzie słyszałam, zaraz po wydaniu Natalii 5, że nie wyklucza możliwości napisania kolejnej książki, której bohaterkami będą Natalie Sucharskie, jednak nie sądziłam, że stanie się to tak szybko. O tym, że wydany zostanie Drugi przekręt Natalii dowiedziałam się dopiero w grudniu, ale jakby było mało szczęścia- zostałam zapytana czy chcę zrecenzować tę książkę... Oczywiście zgodziłam się! I chyba będzie jasne jaka będzie ta recenzja, jeśli napiszę, że już nie mogę się doczekać trzeciej części! 

Oczywiście nie mam pojęcia czy autorka ma zamiar napisać trójkę. Jeśli nie to zawsze pozostaje nam ponowne czytanie tych dwóch książek o Nataliach jakie zostały wydane. Jednak wątpię, bo zakończenie jest takie, że aż człowieka skręca w środku, tak bardzo chce się dowiedzieć co będzie się działo w przyszłości z siostrami Sucharskimi! I wątpię by zostało napisane tylko dlatego, że autorka lubi poznęcać się nad nami, biednymi czytelnikami ;)

W Drugim przekręcie Natalii jest wątek kryminalny, który choć interesujący, wciągający i troszeczkę przewidywalny, to jednak nie wystarczająco przyciągający uwagę przy tej niezwykłej gromadce kobiet, które potrafią skomplikować najprostszą sprawę, ciągle się kłócą, a jednak potrafią się solidaryzować i wzajemnie chronić. W ciągu tych dwóch lat, kiedy mieszkały razem w Mechlinie, niektóre z nich się zmieniły. Niektóre nieco "zmiękły", ale też pokazały pazur (jakby nie miały wystarczająco charakterku!). Nauczyły się także żyć razem, w zgodzie i, o dziwo, współpracować! Choć komiczne wydawało się to ich głosowanie kiedy podejmowały ważną decyzję, która wymagała dyskusji, a nie głosowania... Ale to w końcu siostry Sucharskie ;) Nadal natomiast pozostały jak tornado, w którego epicentrum nikt nie chciałby się znaleźć.
"-(...) Nie ograniczaj jej wolności, nie zamęczaj zazdrością, nie wchodź między nią a siostry, bo będziesz miał przeciwko sobie cały sabat...
-Czy ty mi recytujesz regulamin? (...)
-Zaufaj mi. (...) Będzie ci potrzebny."
Język książki jest lekki, a wciągająca fabuła i wartka akcja sprawiają, że czyta się ją błyskawicznie. Aż żal, że tak szybko! Humor, zabawne scenki i po prostu pięć Natalii sprawiają, że czytanie Drugiego przekrętu to czysta przyjemność.

Kto pokochał Natalie od pierwszego wejrzenia musi przeczytać Drugi przekręt Natalii! Polecam nie tylko fanom Olgi Rudnickiej czy Natalii Sucharskich, ale wszystkim którzy lubią lekką pełną humoru lekturę. Warto!

ocena: 5,5/6
Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka

03 stycznia 2013

"Obce dziecko" Alan Hollinghurst

tytuł oryginału: The Stranger’s Child
tłumaczenie:
Hanna Pawlikowska-Gannon
wydawnictwo: Muza
data wydania: wrzesień 2012 
data wydania oryginału: 2011
liczba stron: 616
opis:
(odsyłam do opisu na okładce... którego nie mogę znaleźć w internecie ;) )  










Nie zwracam szczególnej uwagi na blurby, ba czasem nawet na wszystko co jest napisane na okładce, mam mgliste pojęcie o czym jest książka albo do jakiego gatunku należy i to mi wystarcza. Większość ze wspomnianych już blurbów niestety nie jest szczera, a co za tym idzie prawdziwa. I tak często dzieje się, że czytelnik oczekujący wspaniałej lektury otrzymuje po prostu średnią. Szczerze żałuję, ale według mnie tak jest w przypadku Obcego dziecka. 

Trudno napisać w skrócie o czym jest Obce dziecko, uniemożliwia to jego wielowątkowość i ostrożność by nie zdradzić niczego istotnego z treści książki. (odsyłam do opisu z okładki)
Według opisu na okładce jest to saga rodzinna i faktycznie dwie pierwsze części można tak nazwać. Spodobało mi się, że nie jest to konwencjonalna saga, bo losy rodzin Sawle i Valance od trzeciej części do końca książki już jedynie przeplatają się z teraźniejszymi wydarzeniami. Bardzo podobały mi i się dwie pierwsze części książki (jest ich pięć), i gdyby pozostała w takiej konwencji to byłabym na pewno zachwycona.
Na dodatek jest w Obcym dziecku wiele tajemnic, nic dziwnego, bo traktuje o ważnych rodzinach, ostatnie z nich są wyjawiane dopiero na końcu.

Bardzo interesujące było obserwowanie postaci na przestrzeni lat. Wiele z nich zmieniało się diametralnie, niektórzy zaś podążyli w kierunku, który można było przewidzieć. Ciekawie też było czytać o różnych postaciach z różnych perspektyw. Już myślimy, że mamy o kimś wyrobione zdanie, a tu na scenę wkracza osoba mówiąca coś zaskakującego i zastanawiamy się czy dobrze oceniamy danego bohatera.
Niestety przez mnogość postaci autor nie potrafił się skupić na wszystkich przez co nie poznajemy dokładniej ich charakterów.

Ciekawe jest jak kolejne pokolenia postrzegają Cecila Valance'a, który wpływa na niemal każdego bohatera występującego w Obcym dziecku. Jest on postacią niemal mityczną, która nawet zza grobu wpływa na losy innych. To akurat bardzo dobry aspekt tej książki, bo pokazuje, że jaki by człowiek nie był i tak będzie oceniany przez innych, i dobrze i źle.

Niestety to wszystko ginie w zalewie nużącej treści, która każe co i rusz przerywać lekturę i nie pozwala na czytanie zbyt wielu stron jednego dnia. Długie, nic niewnoszące opisy, zamiast skłaniać do podziwu i "wejścia w klimat" raczej irytują i sprawiają, że lektura Obcego dziecka się dłuży. Takie opisy są pożądane, ale albo przy książce mniejszej objętości, albo jeśli autor potrafi utrzymać zainteresowanie czytelnika.

Na dodatek aspekt, który mnie bardzo zirytował- homoseksualiści. Wiedziałam, że będzie taki wątek w Obcym dziecku i nie miałam nic przeciwko. Ale co za dużo to niezdrowo. Ja rozumiem, że to swego rodzaju manifest, ale po pierwsze geje już nie są traktowani jak zło, które koniecznie trzeba usunąć z tego świata, a poza tym 11 (tak tylu naliczyłam! i to tylko ci co do których jest pewność, zasadniczo jest ich 15) gejów w jednej książce!? Poważnie?! (I tylko jedna lesbijka...) Duża przesada i ostatecznie wypada to dość żałośnie.

Książka ma znaczące wady, które być może niektórych zniechęcą, jednak ma też interesujące wątki i lepsze momenty. Być może warto dla nich przez nią przebrnąć, a może kogoś zauroczą opisy i klimat Obcego dziecka i będzie zachwycony. Tego nie wiem, ale nie zniechęcam, niestety też nie mogę z czystym sumieniem polecić.

ocena: 3/6

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Muza.

02 stycznia 2013

Kultura w roku 2012. Podsumowanie, czyli koniec świata odwołany!

Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.
 Niestety koniec świata nie uratował mnie przed pewną potwornością, która dotyczy każdego z nas- przyszłością. Wiąże się z nią kilka wydarzeń niekoniecznie przyjemnych oraz zdecydowanie nieprzyjemnych, bo w zasadzie ważnych, wyborów. Czy tylko ja czekałam na koniec świata z tęsknotą? Majowie zawiedliście mnie!

Powyższy cytat wyszedł spod pióra genialnego Sapkowskiego, jakoś tak nieodzownie kojarzy mi się z niedoszłym końcem świata ;)

Ale przejdę lepiej do głównej części posta!




Rok 2012 w liczbach

Ten rok był marny jeśli chodzi o ilość przeczytanych książek. Nieco ponad połowa niż w roku 2011, czyli zaledwie 40

Tak wyglądało moje czytanie w kolejnych miesiącach:
styczeń- 6 (mój tegoroczny rekord! porywająca ilość, czyż nie? :D)
luty-3
marzec- 3
kwiecień-  1
maj- 4
czerwiec- 4
lipiec- 6
sierpień- 5
wrzesień- 1
październik- 2
listopad- 3
grudzień- 2

Paradoksalnie kiedy miałam najmniej czasu na czytanie- czytałam najwięcej :)

W roku 2012 nie dokończyłam 4 książek i w odróżnieniu od 2011 nie chcę do żadnej wracać.
Z domowej biblioteczki przeczytałam (nie licząc tych do recenzji) jedynie 6 książek. Zła na siebie jestem, bo czeka na mnie aż 80
Dostałam jako prezent 4, wygrałam 9, a do recenzji 23 (z tym, że 25 przeczytanych (zaległe z 2011)), w tym mojego drugiego w życiu prebooka (jedyny w tym roku) :) 
 Bibliotekę w tym roku odwiedzałam bardzo rzadko toteż tylko 4 pozycje przeczytane.
 I uwaga, fanfary! Przebrnęłam przez 2 lektury szkolne! :)
 Do tego 3 e-booki i 1 audiobook.
 Z tych wszystkich 40 zrecenzowałam (lub napisałam krótką opinię) 35.

 W tym roku nie było żadnych powtórek- wszystkie książki czytałam po raz pierwszy, niektóre po raz ostatni ;)

 Książki szczególnie polecane w 2012:
Powrót króla J. R. R. Tolkien (jak w zasadzie cały WP)
Dallas '63 Stephen King (jak w zasadzie wszystko Kinga ;) )
Nostalgia anioła Alice Sebold
Zbrodnia i kara Fiodor Dostojewski
Gra o tron George R. R. Martin

Garstka. Ale też nie przeczytałam wiele w tym roku.

Skoro nie podaję rozczarowań roku i się nudzę (jest Sylwester a ja leże chora w łóżku :(( ) to pobawię się liczbami. Przeczytałam łącznie +- 17 010 stron, średnio jedna książka liczyła 425 stron. 
Cegiełki roku 2012 to: Shogun 1136 stron, Dallas '63 864 oraz Gra o tron 778
Bazując na moich wątpliwych obliczeniach przeczytałam stos książek przewyższający mój wzrost.

 Zamieściłam 9 postów ze stosikami. W zasadzie wszystkie własne. W minionym roku moja biblioteczka wzbogaciła się o 30 książek. I tak jestem z siebie dumna, bo gdyby nie zakupowe szaleństwo pod koniec roku to byłoby to zaledwie 9 książek- czyli znaczne ograniczenie książkoholizmu zakupowego, bo w roku 2011 była to liczba 81... :)

W roku 2012 liczba wyświetleń stron bardzo duża, bo aż 54 450. Za to komentarzy znacznie mniej, bo jedynie 621. Postów w minionym roku 62, czyli o połowę mniej niż w 2011.

Największą popularnością cieszyła się recenzja Tylko Ciebie chcę Federica Mocci.

Szablony w minionym roku miałam 2 i coś czuję, że obecny zostanie i nie będę go już zmieniać. 


 Blog zyskał w 2012 +- 38 obserwatorów co mnie niezmiernie cieszy :)


Muzyka w 2012
Zespoły, które szczególnie polubiłam to: The Offspring, Blood Red Shoes, Rise Against, The Black Angels, Black Rebel Motorcycle Club, Metric, The Beatles, The Clash, The Fratellis, The Naked and Famous, To Paint the Sky, Yeasayer, Zulu Winter, AC/DC, The Kills.
Trochę tego jest :P
15 zespołów, 6 i pół z Ameryki, 4 i pół z Wielkiej Brytanii, po jednym z Nowej Zelandii, Kanady, Szkocji i Australii.


Filmy w 2012
Filmy, które polecam:
Ojciec Chrzestny II (klasyka! i chyba podobał mi się bardziej niż część I), Las Vegas Parano, Tylko Ciebie chcę (obie wersje), Lol (wersja francuska z 2008), Nie kupisz miłości (taki nawet niezły ;) ), Melancholia (ogarnęłam przy drugim seansie ;) ), Grzeszni chłopcy.


Seriale w 2012
Znów zdziwienie- Weronika Mars dwa razy w jednym roku (tak jak w 2011!). Tym razem dopiero zaczęłam 1 sezon. Poza tym ponownie oglądnęłam Pacyfik.
Zaczęłam oglądać- Magia kłamstwa, Królowie ucieczek, Podmiejski czyściec (ten skończyłam gdzieś w połowie 1 sezonu, nie spełnił moich oczekiwań), Inna (o dziwo wcale niezły!), Girls, Switched at birth, Plotkara oraz genialna Gra o tron.
Brnęłam dalej w Californication, Dextera, Trawkę, Shameless i Skins (skończyłam :( ).
Czekam na nowe sezony Shameless, Girls, Switched at birth, Innej.



Wiele się wydarzyło w tym roku, głównie dobrego. Taki nadmiar wrażeń, choć przekłada się na moje czytanie, wcale mi nie przeszkadza i w tym roku mogłoby być podobnie ;)

01 stycznia 2013

Stos to najlepsze powitanie roku! :)


Oto przed Wami pierwszy stosik w 2013 roku. Oby ten rok był taki czytelniczo jaki jest ten stos ;)

Mamy tu tomy Mrocznej Wieży Stephena Kinga, oczywiście od 4 ½ do 7, bo ja nie umiem tak po Bożemu, teraz na gwałt będę szukać tomów 1-4 :P
Dalej Harry Potter wydanie „dla dorosłych”. Naszło mnie na powrót do dzieciństwa! Sprawdziłam na e-booku czy czar nadal działa. Działał, więc postanowiłam sprawić sobie własne egzemplarze. Coś czuję, że wolno będzie mi szło skompletowanie całości, ale warto :)
Kolejny tom Pieśni Lodu i Ognia. Patrzę, niemal z tęsknotą, na półeczkę gdzie stoją już trzy i… boję się zacząć czytać drugi :D
Dalej dwa „prezenty”: Rzeźbiarz- egzemplarz recenzencki od Prósa (dziękuję! :) ) oraz Leningrad- znalazłam pod choinką :)
A obok zakładka zakupiona w Matrasie.

Przy okazji życzę, aby nowy rok mimo trzynastki w dacie nie był pechowy, a wręcz przeciwnie :)